Bouwvakker wordt waterrat

Hoe is het na 3 weken in Dubai? Ik kan zeggen: alles gaat goed!

En hoe gaat het in NL en BE? Al de kachel aan of valt het mee? Het gemakkelijke aan internet is dat ik zeker probeer het nieuws van thuis te volgens. Moet toch een beetje op de hoogte blijven van wat er bij jullie gebeurt, nietwaar?

Inmiddels ga ik aardig aan het werkritme wennen. Ik zal niet meer klagen over die langen dagen, en ook niet dat het er 6 zijn. OK, misschien af en toe nog dan…

Het werken blijft wennen. Er zijn veel nieuwe dingen. Allereerst al de omvang van het project. Dat is enorm! Ik heb al eerder verteld dat het 2 afzonderlijke brugdelen van elk ruim 2 km zijn. De aanneemsom is € 81 miljoen en de bouwtijd is 23 maanden, volgens kenners extreem en veel te kort. De bruggen moeten in januari 2006 open. Ik zal zo een paar leuke weetjes opsommen die in elk geval voor mij helemaal nieuw zijn:
- Er wordt 24 uur per dag en 7 dagen in de week gewerkt. Volgens sommigen is het moderne slavernij, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens;
- Besix beschikt over eigen kranen, eigen sleepboten, eigen graafmachines en ga zo maar door. Het machinepark is indrukwekkend groot.
- Op het werk is een eigen onderhoudsdienst voor eigen materieel aanwezig, compleet met werkplaats en een stuk of 10 man personeel;
- Op het werk is een eigen timmerfabriek en een eigen vlechtcentrale waar alle wapening geprefabt wordt;
- Voor dit werk is een aparte betoncentrale gebouwd, welliswaar in onderaanneming;
- Het beton wordt (gezien de temperaturen overdag) aangemaakt met ijs en alleen ’s avonds of ’s nachts verwerkt;
- De staf bestaat uit ongeveer 15 blanken/expats. Voor alle overige taken hebben we Indiërs in alle rangen, standen en kasten. In ons site-kantoortje hebben we onze eigen ‘office-boy’ die voor ons kopieert, koffie haalt en zelfs onze auto wast;
- Globaal gerekend worden er voor elke westerse bouwvakker ongeveer 4 Indiërs aangenomen.

Eigenlijk is het zo dat je ‘Site Superintendent’ (mijn functie dus) een soort regelneef bent. Waar het om gaat is dat je alles voor die gasten organiseert zodat zij verder kunnen. Dus alle transport, logistieke problemen door het werken op het water, ruimtegebrek door het werken op eilanden. Mijn werk is dus alles boven het water. De tijdelijke ondersteuning voor het brugdek, de bekisting en uiteindelijk het storten en asfalteren van het brugdel. Regel het maar. Het is dus zeker een uitdaging!

Dat Besix echt een internationaal bedrijf is blijkt wel uit het personeelsbestand. De naaste collega’s komen uit België, Frankrijk en Italië, maar ook uit Egypte, Jordanië en Syrië. En eigenlijk allemaal geschikte lui. Wel apart om naast zoveel verschillende nationaliteiten te werken.

De jongens uit het Guesthouse (een Irakees, een Vlaming en een Brusselaer en nog 2 waar we weinig/geen contact mee hebben) zijn eveneens toffe gasten. Stuk voor stuk nieuw bij Besix en dus allemaal in hetzelfde schuitje zullen we maar zeggen. Een paar keer per week gaan we wat eten of effe shoppen en ’s weekend spreken we af om wat te gaan doen. En dat is erg gezellig! Hoewel ik ook moet zeggen dat het ‘gezamenlijk wonen’ (wij + de Indiërs) ook het nadeel heeft dat er weinig privacy is.

Intussen probeer ik minstens 1x per week een rondje te gaan hardlopen bij het Al Safa-park, niet ver van het Guesthouse. Dit park is ook populair bij Arabieren die hier hun superluxe Range Rover, gepimpte Audi A6 of zelfs hun Ferrari (echt waar!) parkeren om een rondje te lopen of een potje te voetballen of basketballen. Dit is Dubai!!! Wel apart dat ook vrouwen in volledig zwart gewaad hier komen sporten. Meer dan stevig wandelen laat de kledij echter niet toe. Grappig dat onder de zwarte jurk vaak spierwitte sportschoenen blinken. Goed dat het hier allemaal kan. In de meeste landen rond de Golf is dit uitgesloten! En terwijl ik nog de laatste rek-oefeningen doe klinkt uit de nabije moskee de roep voor het avondgebed…

Nog effekes over het weekend dan. Afgelopen donderdag (begin van ’t weekend) naar Trylogi geweest. Op dit moment dé club van Dubai, maar dat kan volgende maand weer anders zijn. Ze hebben zelfs ‘deur-bitches’ (afgekeken van Betty???) die je afkeurend aankijken, maar je vervolgens toch binnen laten want een écht deurbeleid is er niet. Als je maar welgekleed en/of geld hebt. Eénmaal binnen kom je in een bijna kathedrale omgeving met harde dancemuziek. Geweldig! Arabieren, Punani’s, expats en Russische hoeren gaan hier samen uit hun dak! Voor een flesje Heineken betaal je bijna 8 Euro en voor een tafeltje met uitzicht op de dansvloer betaal je bijna 1000 Euro (geen grap!).

Vrijdag uitgeslapen, en daarna verder uitgeslapen op het strand. ’s Avonds met de Vlaming en de Brusselaer op een Creek-cruise geweest. Met oude houten bootjes cruisen ze de Creek over. Een tochtje van ongeveer 2 uur. Hierbij hoort dan een dinerbuffet. En als toetje een heuse echte buikdanseres! Dat het zeker geen hoogseizoen is bleek uit de enorme opkomst: 8 veel te luidruchtige Italianen en 3 rustige en beleefde expats (jawel, wij dus…).

Het is zeker zo dat tijdens die vrije dag er een echt vakantiegevoel is. En we hebben hier nog zoveel te ontdekken. Wordt vervolgd dus…