Rozengeur en Maneschijn
Door: Michel Mulder
Blijf op de hoogte en volg Michel
03 Oktober 2005 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Het is alweer 2 weken geleden dat ik voor ’t laatst een bericht geplaatst heb. De tijd vliegt in ’t zonnige Dubai.
Twee maanden in Dubai zijn nu dan ook voorbij. Hoewel ik over het algemeen erg enthousiast ben in m’n verslagen, is het echt niet allemaal Rozengeur en Maneschijn. En dan bedoel ik niet alleen de eeuwige hitte (wanneer wordt het nou eindelijk eens winter VERDOMME???) of de lange werkdagen. Vandaag effe lekker klagen dus!
Het eigenlijke werk valt echt niet altijd mee. Met Indiërs en vele andere nationaliteiten, maar vooral als uitvoerder (of zelfs met grote regelmaat als meewerkend voorman) aan een brug werken is niet eenvoudig. En diegene die zeggen dat het voor bouwkundigen makkelijk is om een brug te bouwen hebben het helemaal verkeerd! Niet naar luisteren! Omdat ik nog zo bezig ben om de dagelijkse dingen onder controle te krijgen, komt er van voorbereidingen treffen voor morgen al helemaal weinig. Laat staan voor overmorgen. Af en toe voelt het alsof ik net van school ben; alles moet opnieuw ontdekt worden. Kan echt redelijk frustrerend zijn.
En dan is er ook de onzekerheid over wat het bedrijf met mij van plan is. Was ik niet als werkvoorbereider ofzo aangenomen? Was het niet de bedoeling dat ik heel de dag lekker binnen in de airco zou zitten in plaats van als slaaf te zwoegen in die brandende zon? ‘k Ben zeker van plan om hier voor het verlopen van mijn proefperiode en eerste verlof (begin december) duidelijkheid in te krijgen.
Hoewel we eigenlijk wel iedere donderdag uitgaan en zeker vrijdag altijd wel wat gaan doen, is een social life opbouwen niet zo makkelijk hier. De werkuren door de weeks helpen natuurlijk niet hierbij. Misschien dat het wat gezelliger wordt als de temperaturen overdag en ’s avonds nog wat aangenamer worden en Dubai zijn tijd buiten gaat besteden in plaats van in de airconditioned appartementen of shoppingmalls.
En dan is er ook die ene vrijdag, één keer in de zoveel weken dat ik moet werken. De tijdsdruk op het project is zo hoog dat er alle dagen van elke week gewerkt wordt en er dus ook supervisie moet zijn. Ter compensatie wordt de donderdagmiddag vrij gegeven, hoewel het er practisch bijna niet van komt om eerder weg te gaan. Het is best lang om 13 dagen onafgebroken te werken.
Laat ik ook de frustratie omtrent mijn huisvesting niet vergeten. Nu het overdag enigszins aangenamer wordt, wordt het Guesthouse (met bijbehorend zwembad en tennisbaan) meer en meer een verzamelplaats van gezinnen met kinderen. En als ik ergens op mijn vrije dag geen in heb! Hoewel officieel en er trouwens ook in de wandelgangen wordt gezegd dat er op korte termijn diverse appartementen vrijkomen, zit ik dus nog steeds in het Guesthouse. Maar ik ben er zeker van dat dat niet lang meer zal duren… Alhoewel… Hoop doet leven…
En natuurlijk mis ik m’n familie en vrienden. Maar gelukkig maakt internet, sms en telefoon of een combinatie ervan dat allemaal een stuk makkelijker. Maar er zijn dus echt wel meerdere dagen geweest dat ik me heb afgevraagd wat ik hier eigenlijk doe. Een leuke vergoeding is ook niet alles. Maar ik realiseer me natuurlijk dat de eerste periode gewoon zwaar is. Uiteraard is dit ook allemaal onderdeel van het grote avontuur waarvoor ik zelf gekozen heb. Maar laat ik niet al te negatief zijn. De keus is zeker goed geweest! Het bevalt hier eigenlijk gewoon goed en een leerzame ervaring is het zeker. Heb er tot heden zeker geen spijt van, en ik heb ook geen plannen om op korte termijn terug te komen naar NL (behalve voor mijn eerste verlof in december dan).
En wat heb ik de laatste dagen eigenlijk allemaal gedaan? Beetje shoppen, aan het strand liggen op m’n vrije dag, nog een beetje shoppen, uitgebreid dineren aan het water in de jachthaven Dubai Marina, cocktailtje drinken op de 51e verdieping van de Emirates Towers, je kent het wel, het gebruikelijke eigenlijk…
En vanavond heb ik lekker buiten op m’n kleine balkonnetje gezeten met koffie en een sigaar en naar de zonsondergang gekeken. Wat is het toch slecht hier in het Guesthouse. Of toch niet? Of toch wel? Of toch niet?
En er is heel erg goed nieuws. Per 1 oktober is mijn huis in Rotterdam verhuurd. Voor minimaal een half jaar. Na bijna 2 maanden leegstand nu dus eindelijk bezetting. Helemaal top!
Twee maanden in Dubai zijn nu dan ook voorbij. Hoewel ik over het algemeen erg enthousiast ben in m’n verslagen, is het echt niet allemaal Rozengeur en Maneschijn. En dan bedoel ik niet alleen de eeuwige hitte (wanneer wordt het nou eindelijk eens winter VERDOMME???) of de lange werkdagen. Vandaag effe lekker klagen dus!
Het eigenlijke werk valt echt niet altijd mee. Met Indiërs en vele andere nationaliteiten, maar vooral als uitvoerder (of zelfs met grote regelmaat als meewerkend voorman) aan een brug werken is niet eenvoudig. En diegene die zeggen dat het voor bouwkundigen makkelijk is om een brug te bouwen hebben het helemaal verkeerd! Niet naar luisteren! Omdat ik nog zo bezig ben om de dagelijkse dingen onder controle te krijgen, komt er van voorbereidingen treffen voor morgen al helemaal weinig. Laat staan voor overmorgen. Af en toe voelt het alsof ik net van school ben; alles moet opnieuw ontdekt worden. Kan echt redelijk frustrerend zijn.
En dan is er ook de onzekerheid over wat het bedrijf met mij van plan is. Was ik niet als werkvoorbereider ofzo aangenomen? Was het niet de bedoeling dat ik heel de dag lekker binnen in de airco zou zitten in plaats van als slaaf te zwoegen in die brandende zon? ‘k Ben zeker van plan om hier voor het verlopen van mijn proefperiode en eerste verlof (begin december) duidelijkheid in te krijgen.
Hoewel we eigenlijk wel iedere donderdag uitgaan en zeker vrijdag altijd wel wat gaan doen, is een social life opbouwen niet zo makkelijk hier. De werkuren door de weeks helpen natuurlijk niet hierbij. Misschien dat het wat gezelliger wordt als de temperaturen overdag en ’s avonds nog wat aangenamer worden en Dubai zijn tijd buiten gaat besteden in plaats van in de airconditioned appartementen of shoppingmalls.
En dan is er ook die ene vrijdag, één keer in de zoveel weken dat ik moet werken. De tijdsdruk op het project is zo hoog dat er alle dagen van elke week gewerkt wordt en er dus ook supervisie moet zijn. Ter compensatie wordt de donderdagmiddag vrij gegeven, hoewel het er practisch bijna niet van komt om eerder weg te gaan. Het is best lang om 13 dagen onafgebroken te werken.
Laat ik ook de frustratie omtrent mijn huisvesting niet vergeten. Nu het overdag enigszins aangenamer wordt, wordt het Guesthouse (met bijbehorend zwembad en tennisbaan) meer en meer een verzamelplaats van gezinnen met kinderen. En als ik ergens op mijn vrije dag geen in heb! Hoewel officieel en er trouwens ook in de wandelgangen wordt gezegd dat er op korte termijn diverse appartementen vrijkomen, zit ik dus nog steeds in het Guesthouse. Maar ik ben er zeker van dat dat niet lang meer zal duren… Alhoewel… Hoop doet leven…
En natuurlijk mis ik m’n familie en vrienden. Maar gelukkig maakt internet, sms en telefoon of een combinatie ervan dat allemaal een stuk makkelijker. Maar er zijn dus echt wel meerdere dagen geweest dat ik me heb afgevraagd wat ik hier eigenlijk doe. Een leuke vergoeding is ook niet alles. Maar ik realiseer me natuurlijk dat de eerste periode gewoon zwaar is. Uiteraard is dit ook allemaal onderdeel van het grote avontuur waarvoor ik zelf gekozen heb. Maar laat ik niet al te negatief zijn. De keus is zeker goed geweest! Het bevalt hier eigenlijk gewoon goed en een leerzame ervaring is het zeker. Heb er tot heden zeker geen spijt van, en ik heb ook geen plannen om op korte termijn terug te komen naar NL (behalve voor mijn eerste verlof in december dan).
En wat heb ik de laatste dagen eigenlijk allemaal gedaan? Beetje shoppen, aan het strand liggen op m’n vrije dag, nog een beetje shoppen, uitgebreid dineren aan het water in de jachthaven Dubai Marina, cocktailtje drinken op de 51e verdieping van de Emirates Towers, je kent het wel, het gebruikelijke eigenlijk…
En vanavond heb ik lekker buiten op m’n kleine balkonnetje gezeten met koffie en een sigaar en naar de zonsondergang gekeken. Wat is het toch slecht hier in het Guesthouse. Of toch niet? Of toch wel? Of toch niet?
En er is heel erg goed nieuws. Per 1 oktober is mijn huis in Rotterdam verhuurd. Voor minimaal een half jaar. Na bijna 2 maanden leegstand nu dus eindelijk bezetting. Helemaal top!
-
03 Oktober 2005 - 18:08
Nadine:
hoi michel, ik ben de deze keer de eerste ! (modest waar blijf je ?)
michel jong, volhouden hé, en als je het echt niet meer ziet zitten van uw oren maken tegen die belgen !
die kunnen het toch niet halen tegen zo een mondig hollanderke ...
en terug naar holland ...
ben je nou helemaal gek ..
dan beter terug naar het bourgondische belgie
allé vooruit hou er de moed of moet maar in !
volhaue manneke (ge zet men
antwaarpse lessen toch nog ni vergeete zeker !)
nadine -
03 Oktober 2005 - 18:13
Ivo:
Kop op, Michel.Vorige vrijdag met Modest tijdens de vrijdagdrink plannen gemaakt om in het voorjaar eens af te komen.Zie dat je er nog bent!Er was iemand die zelfs 3 weken wou komen.Met Modest nog herinneringen opgehaald over de "huurlingen" die na 3 maanden in het buitenland, zonder vrouw en kids daar te zitten,nogal beestig konden worden en in de drank vlogen.Zo, ik ga nog wat turnen('t is bijna half negen) en tot later. -
03 Oktober 2005 - 18:23
Ronald Claes:
klagers hebben geen nood is een gezegde hier in nl of is dit toch een brug te ver -
04 Oktober 2005 - 05:57
Frans Walraven:
Jemig de pemig wat een uitvoerders gejank.
Je kent die mop toch van die vliegreis van die uitvoerders naar Jerusalem toch wel???
Na aankomst waren ze allemaal zoek en de riesleidster kon ze niet vinden.
Na lang met een taxi zoeken in Jerusalem werd de groep uitvoerders uiteindelijk gevonden bij de klaagmuur.
Kom op Michel een slechte maand is nog geen slecht jaar, enne is het bouwend hier allemaal voor elkaar !!!???.
Dit avontuur past nu even bij jou en een vrije dag met een lekker wijf zal je goed doen.
Hou vol en tot in december.
Groet, je trouwe wapeningssjouwer uit Eindhoven.Frans van der Sande.Een voorkind uit het huwelijk van Willie van der Sande -
04 Oktober 2005 - 06:16
Corina:
Aslama Michel,
(spreek je al een beetje arabisch??)
Dat hoort er toch bij zo'n "het is hier veel te warm en klote geregeld-dipje"! Daarna wordt het altijd beter.. En de ervaring is dat je je er wel doorheen slaat. En anders is hier genoeg verkoeling in nederland en verzin je een ander avontuur!
Ik las in veel eerdere berichten dat je ook een ander e-mail account hebt: heb je m'n e-mail nog ontvangen? Wil je anders het adres nog even herhalen, misschien een foutje. Verder: fijn dat je huis verhuurt is! weer een zorg minder.
Nou hou je taai, groetjes corina -
04 Oktober 2005 - 06:59
Jeroen:
Lekker ff goed klagen. Zo dat heb je dan weer gehad, we hebben het allemaal gelezen, maar zijn nu toch weer meer toe aan de romantische verhalen van; lange zwoele warme nachten ... -
04 Oktober 2005 - 08:07
Karin:
Goed zo Michel, gooi het er maar lekker uit. Laat iedereen maar zien dat het niet alleen maar rozegeur en maneschijn is, want dat is het zeker niet!!! De enige momenten dat anderen jaloers op je zijn, zijn die wanneer je vrij bent en lekker van het arabische leven aan het genieten bent, maar verder is het gewoon keihard werken en zwoegen en je staande houden in de hitte terwijl er op allerlei gebied veel te veel van je verwacht wordt en je tegelijkertijd steeds meer uitgeput raakt. Nee, dit is zeker niet voor iedereen geschikt. Ik heb bewondering voor je als je je hier doorheen slaat.
Ik hoop voor jou dat dit een tijdelijke dip is, alle begin is moeilijk. Oké, jij hebt jezelf wel in heeel erg diep en woest water gegooid, maar tegenslag maakt je sterk. Hou je hoofd boven water, je kan het!!! En mocht je het op een bepaald moment toch helemaal zat zijn, dat weet je de weg terug naar Nederland te vinden en daar zijn genoeg mensen om je op te vangen.
Succes!
xxx -
04 Oktober 2005 - 14:10
Ronald Schónberger:
Hai Michel,
Heerlijk klagen werkt heel verruimend. Ik doe het de laatste weken ook. Na mijn zomervakantie heb ik veel moeite om in het dagelijkse werkritme te komen. Ik word af en toe gek van dat gekrioel van de kleuters. Toch kies ik er zelf voor. Ach ja, er zijn van die momenten dat ik denk: zat ik maar in Dubai!!! Daar ben ik nu dus helemaal van genezen!! Overigens zou ik helemaal niet weten wat ik met jouw werk aan moet vangen. Dat is zo'n compleet andere wereld.
Wat fijn voor je, dat je huis verhuurd wordt. Ik ben benieuwd wat voor een buren ik erbij krijg!! De raamkozijnen zijn netjes geplaatst. Ook bij jou.
Nu ga ik naar huis, want ik heb voor vandaag alweer genoeg werk verricht (vind ik!).
Houd je taai en hartelijke groeten van Ronald. -
04 Oktober 2005 - 15:30
Thomas:
Een interactieve klaagmuur! Moet je iets mee doen, Michel! 13 dagen is lang, vanaf volgende week is Peral tot 1 januari elke dag geopend!! Sterkte in de hitte, gewenst vanuit de herfst. Thomas -
04 Oktober 2005 - 19:24
Barbara:
Hey Michie
Wat zou het leven toch saai zijn zonder ups and downs hé!!
Je doet dat goed en ik geloof wel dat je dat hier ook gehad zal hebben, maar ja de mentaliteit enzo zullen wel een beetje een verschillen, maar ben wel blij dat je de mindere kantjes ook toelicht!!
Als je het iets te warm hebt hé tijdens het werken...bestel dan eens een taxipost met ne camion vol zon voor hier!!! :-) brrr het andere seizoen is aan het aanmelden....wat natuurlijk z'n charmes heeft, maar geef mij toch nog een extra maandje zon ofzo zenne...hoe kan ik anders die "donkerbleke" huid onderhouden hé! ;-)
Grtz en hou je kloek en hou je niet in als je nog eens wil klagen hé..;zoals de reacties tonen...iedereen is er mee begaan..;en denkt...eigen schuld dikke bult!! hahhaa
Barbara -
05 Oktober 2005 - 08:32
Janette En Anja:
Hoi Michel,
Tuurlijk is het daar niet altijd Rozengeur en Maneschijn, maar ja, dat was het hier toch ook niet?! En waarschijnlijk is het overal wel wat, maar dat hoeven wij je niet te vertellen want dat heb je zelf vaak genoeg gezegd. En dat je je nu even klote voelt is ook helemaal niet erg. Als wij alleen maar op zaterdag vrij zouden zijn (afgezien van alle andere omstandigheden) zouden wij ons dat ook voelen.
Wel heel leuk dat iedereen zo lief op je mailtje reageert, zelfs een hele "ouwe" collega (Fransie, ouwe rakker!!!). Kop op Michel, met al deze berichten voor jou gaat de zon zeker weer schijnen (nou ja, figuurlijk bedoeld dan).
groetjes Anja en Janette -
05 Oktober 2005 - 13:33
Marianne:
Heee ik mis foto's! Bij ieder verhaal waren er altijd foto's! Ik begrijp uit je verhaal.....dat je geen tijd hebt gehad voor foto's maken!!! Kzie ze de volgende x wel weer!
He kop op hé! Je laat je toch niet kisten!!! Kzie je nog zo blij springen op Hans zijn trampoline, denk daar ff aan!
Hou je taai. gr. Marianne -
05 Oktober 2005 - 15:15
Caroline De Vries:
He Michel,
Goed om te horen dat je het naar je zin hebt, al is het af en toe moeilijk. Ik ken het gevoel. Als je er aan begint, denk je : 'Gaaf, buitenland!!'. En dan zit je daar zonder familie, vrienden of een herkenbaar gezicht met een vreemde taal om je heen en dan is het effe moeilijk... Maar denk maar zo, in Nederland heb je ook af en toe een baaldag, als bijvoorbeeld de verwarming het niet doet voor de hele flat en je hebt het koud (onlangs op de Herman Robbersstraat), haha. Michel, kop op, want zo te horen maak je er wel een mooie tijd van, lekker genieten!!
Veel groetjes van je oude buuv, Caroline.
PS; ken je misschien Emile Doeleman?Hij zit nu ook als expat in Dubai, het is een Australier en hij is mijn neef. -
05 Oktober 2005 - 15:15
Caroline De Vries:
He Michel,
Goed om te horen dat je het naar je zin hebt, al is het af en toe moeilijk. Ik ken het gevoel. Als je er aan begint, denk je : 'Gaaf, buitenland!!'. En dan zit je daar zonder familie, vrienden of een herkenbaar gezicht met een vreemde taal om je heen en dan is het effe moeilijk... Maar denk maar zo, in Nederland heb je ook af en toe een baaldag, als bijvoorbeeld de verwarming het niet doet voor de hele flat en je hebt het koud (onlangs op de Herman Robbersstraat), haha. Michel, kop op, want zo te horen maak je er wel een mooie tijd van, lekker genieten!!
Veel groetjes van je oude buuv, Caroline.
PS; ken je misschien Emile Doeleman?Hij zit nu ook als expat in Dubai, het is een Australier en hij is mijn neef. -
05 Oktober 2005 - 18:47
Modest:
Nou moe...het bewijs is er wel...het thuisfront zit wel degelijk te wachten op wat nieuws van je.
Michel, het is een heel normale zaak wat je meemaakt, en dat zeg ik zeker niet om je blij te maken. Het is op zich een hele onderneming en vreemde ervaring. Meer dan 5 jaar heb ik steeds in perioden van 3.5 maanden van 'huis' weggeweest en telkens 14 dagjes terug naar Belgie die steeds te vlug om waren.Zo leer je wel enorm veel oa hoe ver kan ik gaan? hoe verleg ik mijn grenzen ? enz... Het voornaamste denk ik is ,dat (hoe raar het ook mag wezen) je werk heel graag moet doen. Gewoon simpel omdat dit het grootste deel van je leven momenteel is. De centen en de omgeving is mooi meegenomen maar moeten voor je eigen bestwil tweedes komen. De communicatie doet veel (ook plaatselijk)en ik hoop voor jou dat een telefoonconversatie beter verloopt dan toen bij ons
Bellen naar de post, wachten, zij bellen terug...(wanneer ze veel zin hadden) na 5 ..10 ..15..minuten of helemaal niet en verder brak het gesprek af wanneer zij zin hadden en kon je opnieuw beginnen enz; Daarom geniet buiten je werk ,als je niet te moe bent, zoveel mogelijk ,het is er voor.
Ik kan er best inkomen dat het werk van uitvoeder iets 'anders' ligt (waarom wordt deze job zo schaars denk je)Jonge mensen hebben daar geen zin meer in.
Raar maar waar ,wanneer we daar met onze groep in Algerije waren telden we de weken op, tot het moment dat we ongeveer op de helft waren, toen begonnen we de weken af te tellen maar nooit hebben we een meter dagelijks geknipt om de dagen af te tellen dat is zeker geen goei systeem
Zoals je vrienden en vriendinnen (en dat zijn er toch wel wat) zeggen en zijn overal goei en kwade momenten.
Laat me misschien even weten wat een goeie side is voor Dubai. De meeste die ik tegengekomen ben gingen over investeringen en dollars, maar ik zoek meer iets van
Wat is er te zien?
Hoe geraak ik het beste daar met een betaalbare vlucht? etc
Kun je me daar mee helpen?
Even voor jou info (ex Strabager) Lurgi begint te proefstoken op 15/10
(hopen we toch). De sfeer met de klant is echt wel naar de kl...Maar dat was toen al in july toen je er nog was.
In ieder geval hou je taai,en wacht niet te lang met schrijven goed of slecht, over de brug...te ver??? zeker niet.
ps
nadine kon ik niet kloppen, die zat waarschijnlijk te wachten
aan haar computer om terug te kunnen schrijven
modest -
09 Oktober 2005 - 11:27
Sven Segers:
Hey Michel, je avontuur boeit me enorm, vooral vanwege de eerlijke berichtgeving. Projecten hebben altijd hun toffe maar ook hectische en soms zeer moeilijke momenten, da's dus niet alleen in Europa zo. Hopelijk blijft het je ginds goed gaan en loopt het snel vlot! Als er nog hulp gewenst is waar je tssdoor je nederlands mee wil op peil houden geef je maar een seintje ;o) 'k Zie je wellicht in december nog in Antwerpen, have fun in the sun!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
