EID AL FITR

EID AL FITR, oftewel het einde van de Ramadan, de eerste dag van de nieuwe maan. En om het met nog andere woorden te zeggen: 3 hele dagen vrij! Zo’n enorm lange periode vrij is zelfs voor Dubai-se begrippen ongekend, naar het schijnt.

Ook nu weer was het afwachten wanneer de ramadan écht afgelopen zou zijn. Dit hangt ook weer af van de stand van de maan en had dus net zo goed een dag later kunnen zijn. Als vastende moslim weet je dus echt niet waar je aan toe bent.

Maar om dit te vieren en om mezelf eens te tracteren, heb ik een ticket geboekt. Want de Sony home-cinema-set, het ‘echt antieke’ Indiase olielampje, die 100 jaar oude Jemenitische zilveren bedouinen-ketting én de BenQ-Super-SVGA-beamer waren tenslotte allemaal voor de inrichting van mijn huis en niet zómaar. Maar nu heb ik dus echt een kadootje voor mezelf gekocht: een paar dagen naar BAHREIN!

Op ruim een uur vliegen van Dubai vond ik Bahrein een aantrekkelijke bestemming. Ook goed om even helemaal weg te zijn uit Dubai. Hoewel ik van tevoren gewaarschuwd dat het allemaal vol zou zitten met deze holidays, viel het gelukkig mee. Niet anders dan anders was ik natuurlijk weer enorm laat met het boeken van deze trip. Waarom vandaag doen als het morgen ook nog kan, nietwaar?

Woensdag de 2e november dus direct uit m’n werk naar het vliegveld geraced om het vliegtuig naar Bahrein te halen. Het was duidelijk te merken dat het de komende dagen vakantie was, wat een drukte! Na een comfortabele vlucht met Gulf Air in Manama (de hoofdstad) aangekomen. Nadat ik nog eens flink afgezet ben door een taxichauffeur, ingecheckt in m’n hotel. Heerlijk centraal gelegen, dus wat mij betreft ideaal.

Toen ik nog geen 5 minuten op m’n hotelkamer was werd er op de deur geklopt. 3 zeer onaantrekkelijke Aziatische dames: “You American?” “Want massage?” NEEHEE!!! OPZOUTEN! Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt! Ik had al gehoord dat Bahrein de bar van het Midden-Oosten is, waar (zogenaamd streng Islamitische) Saoedi’s en Amerikaanse GI’s uit de Golf voor drank en betaalde sex komen. Maar dit slaat echt alles!

Trouwens een beeld dat ik zelfs in het Vrije Dubai nog niet eerder gezien heb: Arabieren in traditionele kledij (wit gordijn + rood-witte theedoek) in een rokerig, donker en druk café met hun tafeltjes vol met lege Heineken-flesjes en volle asbakken. En dat allemaal terwijl er een ongelooflijk fout Filippijns bandje speelt. Kan je ’t je voorstellen? Bijna onwerkelijk, als in een foute B-film.

Afijn, toen ik van de schrik van het massage-aanzoek bekomen was, ben ik ’s avonds Manama in gegaan. Ook hier een enorme drukte vanwege deze vakantie. In de souq vlakbij m’n hotel is werkelijk alles te krijgen. Hetzelfde als Dubai? Nee, toch anders. De eerste indruk was dat Manama een stuk relaxer is, zeg maar ‘laid back’. Allereerst is Bahrein slechts een eiland en een stuk kleiner dan Dubai. Daarmee ook een stuk minder inwoners.

De Bahreini zijn trouwens wél de best geschoolde Arabieren. Dat is ook te merken aan het Engels dat ze spreken. Zo heb ik een paar uur op een terrasje gezeten met een sheesha en een paar glazen veel te zoete thee. Heerlijk! Regelmatig kwamen er Arabieren een praatje maken. Waar kom je vandaan? Waar woon je? Smaakt je sheesha? Echt heel erg leuk en oprecht. Waar er vaak de indruk is dat men meer van je wil dan een praatje, is dat in Bahrein zeker niet het geval! Mensen vinden het leuk om een praatje met je te maken.

De eerste dag in Bahrein heerlijk lang uitgeslapen en ontbijt op bed besteld. Was ik aan toe, om een beetje verwend te worden. NEEHEE!!! Niet met die massage!

Het centrum van Manama blijkt per voet goed te doen. Alles is op loopafstand. Doordat het dus Eid al Fitr was, was dus ook veel gesloten. Beetje jammer, maar ik heb me niet verveeld.

Toen ik een koffie nam in een shoppingmall, kwam een man met z’n dochtertje vragen of ze erbij mochten komen. Heel beleefd vroeg ‘ie of we konden praten want hij wilde zijn Engels graag verbeteren. Het werd een oprecht en heel erg open gesprek over van alles en nog wat. Dat is toch helemaal geweldig!? Dat is toch iets wat ons nuchtere Hollanders nooit zouden doen.

Na een volle dag rondlopen in Manama was ik eigenlijk helemaal kapot. Ik heb nog wat gegeten in een vaag Filippijns restaurantje waarna ik me heb vermaakt met TV kijken op m’n kamer. Even twijfelde ik nog over die massage, alhoewel… NEEHEE!

De 2e dag heb ik een auto gehuurd om wat meer van het eiland te kunnen zien. Ik had me al enigszins verdiept in de bezienswaardigheden. Ik had bedacht dat alles zo ongeveer op een afstand van een halfuurtje rijden was. Maar in werkelijkheid blijkt Bahrein dus echt veel kleiner en is alles dichtbij. Misschien ook omdat de wegen eigenlijk gewoon goed zijn. Maar ik schat dat je het eiland op zo’n 2 uurtjes rondrijd.

Allereerst wilde ik naar een paar dorpje aan de westkust van Bahrein dat bekend staan om het textielweven. Helemaal niets te doen! Toen naar een volgend dorpje waar ze rieten manden weven. Weer helemaal niets te doen! Misschien omdat het vakantie was? Hierna het Bahrein Fort geprobeerd. Deze oude Portugese erfenis bleek gelukkig open, stel je voor...

De “Tree of Life”, een enorme boom middenin de woestijn, is volgens de overlevering hét bewijs dat Bahrein de bijbelse “Garden of Eden” was. Voornamelijk volgens de Bahreini zelf, die weer een extra toeristische attractie erbij hebben. Maar na al die toeristen die op de boom klimmen, hun naam erop schrijven en de omgeving sterk vervuilen, zal er straks weinig leven meer in die boom zitten… Maar toch wel leuk om gezien te hebben, vooral omdat het een stukje eiland-inwaarts is en je dus een aardige indruk van het land krijgt.

De King Fahd Causeway, ofwel de brug tussen Bahrein en Saoedi Arabië moet je gezien hebben! Ooit één van de grootste bouwprojecten ter wereld, nu een attractie voor Bahraini op hun vrije dag. Ook hier weer een enorme drukte, maar wel met een prachtige zonsondergang. Denkt trouwens niet dat je ‘even’ Saoedi Arabië binnenrijd. Overal op de brug staat politie. Mensen die er niets te zoeken hebben komen niet bij de grens! Saoedi Arabië staat niet bekend als een open land, dat werd hier nog eens bevestigd.

De 3e dag wilde ik naar Muharraq, het schiereiland en voormalige hoofdstad van Bahrein. Hier is het Arad fort en zijn een paar oude zeer oude huizen (waaronder Beit Seyadi en het Shaikh Isa huis) die gelukkig goed bewaard gebleven zijn. Daarna nog naar het Bahrein National Museum wat zeer de moeite waard bleek. Eindelijk weer eens een beetje cultuur sinds dat ik in het Midden-Oosten ben.

En toen had ik een probleem… Halverwege de dag was er niets meer te doen. Ik had alles gezien en gedaan wat ik wilde doen! Misschien nog naar een ‘camel-farm’ even buiten Manama (ter info: hier groeien geen sigaretten aan bomen, maar worden kleine kameeltjes grootgebracht). Volgens de reisgids zijn bezoekers hier zeer welkom. Sinds de uitgifte blijkt er dus wel e.e.a. veranderd. Ik kwam er niet in! Dus nog maar eens naar een grote shoppingmall om m’n tijd door te komen met een koffie, een stukje gebak (vergissing, niet te eten!) en een lokale Engelstalige krant, ook niet slecht. Behalve het gebak dan…

Aangezien ik tijd over had wilde ik vroeg inchecken, had ik tenminste een goede plaats. Blijkt dat m’n vlucht ruim 2 uur vertraagd was. Erg fijn dus… Maar goed, hoort erbij. Hoewel ik tijd over had, vond ik Bahrein toch echt wel de moeite waard. Heerlijk om even weg te zijn en goed om nog een andere indruk van het Midden-Oosten te krijgen dan het ‘Las Vegas’ van Dubai.


Terwijl de Arabieren vieren dat ze overdag weer mogen eten en drinken, hadden de Hindu-Indiërs hun Diwali-feest. Hierbij word gevierd dat heel, heel, héél lang geleden de strijd tussen ‘goed’ en ‘kwaad’ natuurlijk door ‘goed’ gewonnen is… Ofzoiets… Helaas miste ik het enorme feest zoals dat 3 jaar geleden in Singapore was (weet je nog Corina?). Maar terwijl ik dus op 1 november niets vermoedend de werkplaats binnenliep om één of ander ding te laten repareren op m’n werk, was daar een heuse ceremonie aan de gang. Ook nu weer de “Breaking of a coconut”, ditmaal heel toepasselijk op een bankschroef in de werkplaats. Hoewel onuitgenodigd mocht ik wel gelijk meedoen. Vond ik natuurlijk prachtig! En nadat alle kokosnoten gebroken waren kregen we allemaal een bordje met zoetigheid en hartige gefrituurde hapjes. Helemaal geweldig! Weer was ik zeer onder de indruk van dit Indische gebruik.


En inmiddels hoef ik helemaal de deur niet meer uit en zal m’n toch al minimale social life nog minder worden. Sinds deze week heb ik voor nog geen 150 Eurootjes namelijk een heuse eigen satellite-receiver waarmee ik zo’n 350 TV-zenders en een stuk of 300 radiozender kan ontvangen. Helemaal geweldig! Tegen de tijd dat ik een rondje gezapt heb is de avond voorbij en begin ik morgen gewoon weer opnieuw. Dus als jullie de komende weken niets meer van me horen is dat omdat ik aan de buis gekluisterd zit…


Misschien tot de volgende?