Visite

Het heeft weer even geduurd, maar ik had dan ook andere dingen te doen. En hiermee bedoel ik niet m’n vele, vele satellietzenders! Er was namelijk visite! Mijn goede Weense vriendin Judith is een 10-tal dagen hier in Dubai geweest.

Ik kan zeggen: echt heel erg leuk om iemand uit mijn eigen omgeving hier te hebben, maar eerlijk is eerlijk, ook erg vermoeiend. Overdag werken en ’s avonds tourguide spelen en voor vermaak zorgen. En laat ik toch ook die vervloekte aankomst- en vertrektijden tijden niet vergeten van de Europese vluchten: middenin de nacht!

We hebben veel leuke dingen gedaan, Dubai is namelijk erg leuk als je op vakantie bent. En wat kan je zoal doen tijdens je vakantie? Je pakt de bus naar Abu Dhabi, naar Al-Ain en Hatta, shoppen, strand, shoppen, relaxen. En ’s avonds neemt de tourguide je mee naar de meeste geweldige plaatsen in Dubai. Als dat geen goeie vakantie is, weet ik het ook niet meer.

Op mijn vrije dag wilden we naar de Oostkust van de Emiraten. Reeds op donderdagavond met volle snelheid door het berglandschap van verschillende Emiraten om ver in het donker in Al Aqqa (in het emiraat Fujairah) aan te komen. Een rit van zo’n anderhalfuur.

Het Sandy Beach Resort in Al Aqqa is helemaal niet verkeerd! Hoewel ik ervoor gewaarschuwd was, dat de Oostkust wel eens een stuk kouder kon zijn, bleek het tegengestelde waar. Zo hebben we de ochtend in het zonnetje en zwetend op het strand doorgebracht. Best aardig om zo de vrije dag te beginnen.

’s Middags zijn we langs de kust gereden. Omhoog naar de grens met Oman, naar het plaatsje Dibba. De moskee met op de achtergrond het berglandschap van Oman is een prachtig gezicht.

Om grensformaliteiten met Oman te ontwijken zijn we langs de kust naar beneden teruggereden. Ziet er gedurende de dag toch anders uit dan met volle snelheid in het donker.

De moskee in het plaatsje Badiyah is de oudste in de Emiraten, gebouwd ergens in de 15e eeuw. Hoewel nu een toeristische (er stoppen echt bussen vol) wordt je toch nog geacht bescheiden te kleden. Voor mannen dus geen korte broeken en vrouwen dienen hun hoofd te bedekken.

Het plaatsje Khor Fakkan heeft een werkelijk prachtige corniche (lees: boulevard). Tussen de grasvelden, de palmbomen en op het publieke strand spelen de kinderen en brengen lokalen hun vrijdag door. We hebben wat gegeten in een cafetaria. In Dubai meestal synoniem voor een shoarma en een verse fruitsap. Maar hier werden we toch verrast door een werkelijk overheerlijk Libanees maal!

En toen naar Fujeirah. De grootste stad aan de Oostkust in de Emiraten. Volgens sommigen is het er leuk, sommigen wonen er zelfs en volgens sommigen moet je er zeker niét naar toe gaan. Eerlijk gezegd deel ik de laatste mening. Hoewel er een oud fort in restauratie is, is er eigenlijk weinig te beleven. Misschien hebben we het onvoldoende aandacht gegeven, dat kan natuurlijk. Maar om wat te drinken moesten we zelfs zoeken naar een etablissement.

Uiteindelijk zijn we dus in het Hilton geëindigd. En hier wil ik toch effe wat over kwijt! Onze ervaring begon op de veel te kleine Hilton-parkeerplaats. Beetje vreemd dat er zo weinig auto’s op passen, in een land waar aan ruimte zeker geen gebrek is. We zijn het ‘resort’ binnengegaan via de veel te zware Hilton-draaideur die we met de hand moesten openduwen! Geen Hilton-mijnheer die even de deur voor ons open deed. Het Hilton-personeel achter de balie gunde ons geen blik waardig, waarna we zelf onze weg zochten via diverse onleesbare en onbegrijpelijke Hilton-wegwijsbordjes. Na vele van deze onleesbare en onbegrijpelijke Hilton-wegwijsbordjes zijn we via het Hilton-zwembad, de Hilton-fitnesszaal en het Hilton-tennisveld eindelijk op het Hilton-privéstrand terechtgekomen. Geen wonder dat we het niet konden vinden: dit Hilton-privéstrand was echt beschamend klein. Dat mensen hiervoor betalen!!??? En zoals het hoort in het Hilton in Fujeirah: ook hier gunde het Hilton-personeel ons geen blik waardig! Na bijna een kwartier te hebben rondgekeken had de Hilton-mevrouw door dat er nieuwe Hilton-gasten waren: wij! Nu kregen we dan eindelijk de Hilton-menukaart. We wilden graag een café latte en een mintthee. Toch niet teveel gevraagd, we zaten tenslotte in het Hilton in Fujeirah? Maar niets van dat al! Er was de keus uit een Hilton-koffie, een Hilton-thee of een Hilton-espresso. Maar van speciaaltjes moeten ze in het Hilton in Fujeirah niets hebben. En van afrekenen na het nuttigen van de beperkte keus Hilton-consumpties ook niet. De veel te hoge Hilton-rekening heeft echt ongelooflijk lang geduurd.

Sorry Paris, maar pappa moet toch even wat meer investeren in het Fujeirah-Hilton-hotel. Mijn voorstel is dat pappa alle personeel ontslaat en dat jíj wat glamour in Fujairah brengt. Ik zal er dan elke vrijdag zijn!

We hebben Judith’s vakantie afgesloten met een middag rond de Creek in Bur Dubai en Deira. Gelukkig mocht ik de vrijdag weer eens werken en had ik dus een middag vrij ter compensatie. Kwam dus eigenlijk wel mooi uit. De Creek op een doordeweekse dag is niet te vergelijken met de vrije vrijdag. Doordeweeks is het er druk, chaotisch, bootjes door elkaar heen, een prachtig gezicht!


Er is schokkend nieuws in Dubai! In een residential area zo’n 20 minuten buiten Dubai is een gemeenschappelijk zwembad. En hier waren 3 vrouwen topless aan het zonnen! En alsof het nog niet genoeg was, sprongen ze ook nog eens topless in het zwembad!!! POTVERDRIEDUBBELTJES nog es an toe zeg! In de kranten is deze afgrijselijke misdaad uitgebreid beschreven. De ontwikkelaar/eigenaar van deze woonwijk zou passende maatregelen treffen om dit soort gevallen in het vervolg te voorkomen, aldus de kranten. Maar wat dat nu eigenlijk precies inhoud weet ik niet.


En ik heb wat ontdekt! Bij m’n supermarkt aan de overkant van de straat verkopen ze vers gebraden kippetjes. JEZUS CHRISTUS, wat zijn die lekker zeg! Net uit de oven, even de straat oversteken en eet smakelijk! Voor nog geen anderhalve euro per kippetje is dit echt een geweldig maal. Hommous en een pita-broodje erbij, helemaal top!


Nu zit ik hier op een dinsdag om een uur of 3 ’s middags lokale tijd achter m’n leptoppie. De draadloze internetverbinding functioneert thuis gelukkig naar behoren en kan ik met de rest van de wereld communiceren. Maar ik ben ZIEK! Nog specifieker: koorts, keelontsteking en vreselijke hoofdpijn. Helaas reden genoeg om niet te kunnen werken. De koude winter hier in Dubai heeft me dan toch de das omgedaan. Vooral ’s ochtends is het eigenlijk nodig om een sweater ofzo te dragen wanneer de temperatuur onder de 20 graden is, ook omdat we op het water aan het werk zijn en er nogal een koud windje kan zijn. Maar deze stoere Hollandse bink heeft natuurlijk die sweater helemaal niet nodig, of toch wel misschien…


Intussen is het 16e Groot Dictee Der Nederlandse Taal gisteren gewonnen door Vlamingen. Ondanks de 175 jaar onafhankelijkheid zijn ze toch nog niet alles vergeten. Van Harte! Maar het mysterie van het Oud Belgisch Zakdoekje Zwaaien blijft tot heden onopgelost!


Tot de volgende.