Visite #2

Eindelijk weer eens een berichtje!


Voor diegene die het dus gemist hebben (Nadine!). Mijn deel van het brugproject -zijnde de tijdelijke ondersteuning op het water- was vóór mijn verlof bijna gereed. Ik had de keus om op de brug te blijven (afstand van huis ca. 15 minuten) of naar de bouw van een cementfabriek te gaan in Fujeirah, aan de andere kant van het land (langere werkdagen én afstand van huis ruim een uur). Aangezien ik een groot liefhebber van zelf-castijding ben, heb ik natuurlijk voor de cementfabriek gekozen! Welliswaar een grotere uitdaging qua werk, maar de voorgenoemde nadelen zijn er zeker!


En er was weer visite: Iris, een schoon Antwaarps maaske. Komt zomaar 3 weken langs om te luieren, beetje shoppen, beetje naar het strand en ook nog om wat te zien…

Het eerste weekend hebben we doorgebracht in het Le Meridien in Al Aqqa. Met een extra vrije dag, ter compensatie van de 27 gewerkte uren onderlaatst! Enige luxe moet je je wel kunnen veroorloven hier, nietwaar? En luxe is het zeker, waarschijnlijk zelfs één van de meest luxueuze resorts in de Emiraten. Met een prachtig zwembad, een zeer comfortabele kamer met alles erop-en-eraan, natuurlijk met uitzicht op zee én er zijn diverse restaurants in het resort. Genoeg om je een paar dagen te laten verwennen! Hoewel het weer niet helemaal meewerkte hebben we toch nog een paar uurtjes aan het zwembad kunnen liggen. En dat was erg vervelend kan ik vertellen!

De week daarop naar de mondaine hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten: Abu Dhabi. Ik was er al een beetje door collega’s op voorbereid, maar ik kon het eigenlijk niet geloven. Toch is het echt waar dat er in Abu Dhabi helemaal NIETS te doen is. Na een loopje langs de boulevard, een ruim uur wachten op een broodje en nog een kijkje aan de andere kant van de baai en we zijn weer naar Dubai teruggevlucht. Ik had toch echt een ander beeld van de hoofdstad. Er is ook geen toerist of expat te bekennen. Ondanks dat er slechts 120 km woestijnzand tussen ligt is het echt een wereld van verschil. Hoewel ook Abu Dhabi blijkbaar aan het uitbreiden is, is het niets vergeleken met hetgeen in Dubai gebeurt. Maar misschien moet ik er nog eens teruggaan en het een 2e kans geven, misschien ook niet…

Het laatste weekend naar Al-Ain, het grensstadje met Oman en de oase in de woestijn. Het romantische beeld dat wij van een oase hebben (palmbomen vol met trossen zoete dadels, bij een klein watertje middenin de woestijn alwaar een gesluierde bedouinevrouw water uit een put haalt) komt niet helemaal overeen met de werkelijkheid in Al-Ain: een enorme verzameling palmbomen middenin het stadje. Maar Al-Ain is zeker niet verkeerd! Met veel oude forten en een relaxte atmosfeer zeker een goede ontsnapping uit Dubai. Vanaf Jebel Hafeet is er een goed uitzicht over groot Al-Ain en Oman.


Terwijl ik voor eerdere visite nog tijd had om Dubai en omstreken te laten zien bleek dit, nu ik aan de andere kant van het land werk, zeer moeilijk. Eigenlijk heel erg vervelend vind ik. Door de veel te lange dagen (’s ochtends om half 6 rij ik weg om na een normale werkdag om half 8 ’s avonds thuis te komen) was er weinig tijd over voor leuke dingen ‘s avonds. Gelukkig was er nog de luxe van die ene vrije dag in de week!

Inmiddels begin ik dus ook meer dan een beetje te twijfelen of ik geen vroegtijdig einde moet maken aan dit Arabische avontuur. Ik vind nog steeds dat er een balans moet zijn tussen werken, werken, werken en een redelijk leven hier in Dubai en trouwens ook elders ter wereld. Het is denk ik vrij duidelijk naar welke kant de balans hier doorslaat! En dan blijft er het aanhoudende gezeur en onduidelijkheid over de inhoud van m’n functie en de discussie over de bijbehorende hoogte van m’n salaris. Waarom ben ik hier eigenlijk? Wat houdt me hier eigenlijk? Maar goed, voorlopig ben ik nog wel hier, is m’n ontslagbrief nog niet geschreven en is dit misschien (weer!) een tijdelijk dipje? Alhoewel…


Zo’n 2 weken geleden heb ik iets gedaan wat voor mij echt een paar jaar geleden was: ik ben naar de kapper geweest. De afgelopen jaren heb ik rondgelopen met een “coupe mariniers” of zelfs nóg korter, zelf aangebracht met een tondeuse. Maar nu was het tijd voor wat anders. Aldus naar een “all male salon” bij mij om de hoek. Alle kappers zijn homofiel, geïmporteerd uit de Filippijnen. De ene nog vrouwelijker dan de andere. Met enige angst en onzekerheid over hetgaan zou gaan komen betrad ik de salon. Overal grote posters met daarop mooie (???) foto’s van Leonardo di Caprio, Mel Gibson en zelfs Sylvester Stallone. Echt smaak hebben die Aziatische kappertjes dus niet… Maar goed, ik heb het overleefd, de service was keurig en nu loop ik dus voor het eerst sinds jaren rond met een keurig geknipt, maar nog steeds kort koppie!


Nu het alweer medio maart is, wordt het merkbaar warmer. Terwijl in één van de afgelopen weken de straten in sommige delen van Dubai nog blank stonden vanwege de aanhoudende en hevige regenval. Nu ik de comfortabele, soms zelfs frisse winter gewend ben zie ik toch enigszins op tegen de enorme vochtigheid van de maanden mei tot oktober. Lekker om weer heel de dag met een nat overhemd buiten te lopen.


En nu vandaag voor het eerst sinds ik hier ben, ziek thuis met échte maag- en darmproblemen. Alles dat erin gaat, komt er na zo’n 10 minuten in zeer, zéér vloeibare vorm weer uit. Verdere details zal ik jullie maar beter besparen… Gelukkig een apotheek op loopafstand en dus aan de pillen en op advies van de gesluierde dame achter de balie brood eten en wortel, maar vooral geen zoetigheid. Dat zullen we dan maar doen. Nu kan ik dus weer heel de dag naar TV Oezbekistan en alle andere prachtige satellietkanalen gaan kijken! Wel weer eens de tijd om een bericht op m’n site te plaatsen.


Tot de volgende!